insan, bulunduğu ortama ayak uydurmaya çalışan bir canlıdır. bir ortama girdiğimizde, o ortamın jargonunu kullanmamız bundandır. bazı insanlar ise bu olayı abartarak karakterlerini ve özlerini çiğneyerek ezer geçerler. üstelik bundan haberleri bile yoktur. aslında bu noktaya gelene kadar kimsenin kötü bir niyeti yoktur. herkes kaynaşma ve mecazi anlamda aynı dili konuşma istemindedir. fakat bir süre sonra arkaya dönüp bakıldığında, insanı gıcık eden bir vaziyet oluşmuş olur, bu yüzden birçok kişi tarafından yadırganır.
türkçe fiillerin sonuna -bilite kelimesi getirmekte böyledir işte. önce birisi kullanmıştır, bunu duyan başka birisine de o anda ilginç gelmiştir fakat bir süre sonra o da sıkılır ve kullanmaz. hee peki ne zamandır bu olay devam ediyor derseniz sebebi gerçekten çok komiktir. çünkü bu veya buna benzer abidik kelimeleri ilk defa duyan yeni bireyler oluyor ve onların sıkılması için belli bir süre geçmesi gerekiyor. bu kısır döngü de böyle sürüp gidiyor.
bir de bu yavşak kelimeleri kullanıp sıkılmayan tipler vardır ki, tamamen umutsuz vak'adır. boşveriniz.
çok üstelememek lazım. çünkü önüne geçilebilitesi neredeyse imkansızdır maalesef.
