kadın...
kadınım...
kadınlarımız...
toprak gibi verimli,
yağmur gibi bereketli.
herşeyim,
herşeyimiz kadınlar...
her şeye layıktırlar,
sevilmeye,
şımartılmaya,
mütemadiyen özlenirler,
kıskanılırlar...
kadınlarımız,
onlar bizimdir..
onlar bizlerizdir,
onlar annelerimizdir, nenelerimizdir,
karılarımız, sevgililerimizdir...
herşeyimizdir...
kabul etmesekte
dünya onların etrafında döner,
istemesekte birçok istediklerini,
eşşek gibi yerine getiririz,
muhtacız onlara,
onlar, kadınlarımız,
bizim herşeyimiz...
tek istedikleri biraz ilgi,
az şevkat, biraz da süs falan işte...
ama en çok istedikleri,
değer görmek.
değer verilmek...
bilmezler ki öyle değer veririz,
öylesine severiz,
ama söylemeyiz, şımarmasınlar diye...
söyleyelim geçmişine yanayım,
şımarsınlar,
herşey onların hakkı,
annemize, karımıza, kızımıza, sevgilimize...
hemen şimdi, şu an
dönüp, gözlerinin içine bakarak söyleyelim,
sizi seviyoruz,
sizleri seviyoruz...
kadınım,
seni seviyorum allahsız...
not: şimdi bunu bir nazım hikmet, bir tuna kiremitçi, bir orhan pamuk yada murathan mungan yazmış olsa dillere pelesenk olur ya garip bir protest sanayici yazmış çok da sikimde...
verilmek istenen mesaj yerini buldu önemli değil...
not2: unutuyorduk yav dünya kadınlar günü hakikaten kutlu olsun...
not3:uludag sözlük'teki 2000. entrymdir. baştacımız olan insanlara gitmesi anlamlı oldu sanırım...
