ulkede bir avuc hristiyandan baska kimseyi birakmayan, birinci dunya savasindan cok once egedeki rumlari kendi 'fedai'lerinin ve ajanlarinin baskilariyla balkanlara gondermeye cabalayan*, 1908'lerdeki ozgulukcu-liberal partileri 'gericilerin usagi olmakla' suclayip kapatan, sokak ortasinda begenmedigi gazetecileri oldurten ve turkiye cumhuriyetinin kurucu kadrolarinin da cekirdegini olusturan cemiyettir.
balkanlardaki ulus devletlerin kurucu kadrolarinin genel ozelliklerini tasir: Devrimcidir, silahli mucadeleye inanir, darbecidir, 'mevzu bahis vatansa gerisi teferruattir' diyip dan dun adam oldurur, ve tabii milliyetcidir.
ittihat ve terakki'nin estirdigi teroru, katlettigi turkleri ve hristiyanlari, ulkeden surduklerini v.s. gormek, kinamak insanligin en temel geregidir. fakat ittihat ve terakki radikalizminin abdulhamit baskiciligi ile arasindaki iliskiyi de gormek gerekir. ittihat ve terakki'nin siyasal siddet kampanyalari yaninda, 1. mesrutiyet doneminin ilerlemeci kadrolarinin radikalligi hicbirseydir. Oyleyse, aradan gecen 30 yillik baskici donem, sonunda bu ilerlemecilerin iyice marjinallesmesine sebep olmus ve sonucta ortaya ittihatcilar cikmistir denebilir.
