geçen seneye kadar içinde bulunmadığım dünya. o zamanlar bilgisayarla napıyosun diye soranlara oyun oynuyorum, film izliyorum gibi cevaplar verirdim, lazım oldu mu okulda labdan giriyordum internete. ama bu zımbırtıyı eve bağlayınca günlük yaşantım değişti resmen. ne yaptığımı bilmeden saatler geçiriyorum karşısında; çalışmamdan, uykumdan kesiyorum ve her seferinde bir pişmanlık çöküyor. gene de her yeniden bilgisayarın başına oturduğumda bu pişmanlıklar uçup gidiyor sanki, çocuklar gibi şen oluyorum. normalde sakin bir adam olmama rağmen bi kesinti oldu mu türk telekonu arayıp ana avrat sövmek istiyorum. böyle yazınca buraya insanın gözünün önüne ağzından salyalar akan deli bir tip geliyor, farkındayım ama durum bundan ibaret malesef.
