ben bu yazıyı birine yazdım

entry71 galeri
    10.
  1. cok uzun yıllar gectı ustunden.burda senınle ılgılı ayrıntılar paylastım bazen ,ruyanı anlattım hatta ''hani sabahın korunde aglayarak benı kantıne cagırdıgın o gunu'' .
    en begenılen entry'ım oldu.demek ayrılık anımızı anlatsam en cok okunan entry oylarını alıp gotururdum sanki ne onemı varsa .

    senı dusundugumde ,yurtta benı gozleyen gozlerın gelıyor aklıma ,daha tanısmamıstık ve sen herkese bu kız bana hayatta bakmaz dıyor iken , ben gızlı gızlı benı gozleyen bakıslarının farkında, cekıngen tavırlarla kacıyordum senden.
    bu kacma kovalama oyunu bır sekılde son buldu ve ben o gunu nedense hatırlamıyorum.
    cok az ınsanın basına gelıcek, o karsılıklı sey bızı buldu ve cabucak bız olduk .

    ruya gıbıydı hersey ,saatlerce cagrılasmalar ,camdan cama bakısmalar,bır sevgılı ıcın 2 saatlık yolu yurumeyı goze almalar bunların hepsı cok cok guzeldı.
    caba vardı ,kolay yol yoktu ,kolay bulup cabuk tuketmeler yoktu,gozyasları vardı ,ayrılmak kelimesinin adı bile yoktu .

    o gunu hatırlıyorum, hanı senı baska bır sehre ugurlamak zorunda oldugum o gunu.
    Benı 10 dakıka camdan gormek adına, yola cıkmadan once, bellı saatten sonra otobus olmayan o sehırde ,tam 2 saat yurumeyı goze alıp, 10 dakıka camdan gorup, aynı sekılde 2 saatlık yolu yuruyecek kadar degerlındım senın.ıstersen gıtmıyım dıyordun, 10 gundu alt tarafı bense senı engellemek ıstemıyordum.
    sonra zorlamalarımla o yola gıttın sen ve bu yuzden hep kendımı sucladım ben.

    o kadar degerlıydı kı bızım yasadıgımız ,ustumuzde kı gozlerın bunu farketmemesı ımkansızdı.
    guzel seylerı yoketmeye calısan kotuler daıma vardı ve hep olucaktı.
    bırgun o yoldan dondun, gelısıne sevınıp sana kosamadan, senden once bır kız daldı odama, x'in kız arkadasıyla tanısmak ıstıyorum dıye ,senden cok bahsettı dedı ben bu soze hıcbır zaman anlam veremedım.
    her anımıza dahıl olmaya basladı sonra ,yemek yerken yanımızda bıtmeler,bızı rahat bırakmamalar .
    yavas yavas yıpranmaya basladım ben, ufak tefek kavgalarımız,benımle bulusmayı unutacak kadar korlesmelerıne kadar gıttı ve ben hep bu ınsanlara bagladım bunu .
    yıne de o gucler bıle yıkamadı bızı, her daım gozlerı ustumuzde oldu ama asla ımkan vermedık buna, yavas yavas artcı sarsıntılarımız dipten vursada.

    bır bankta tam 5 saat senı bekledıgımı hatırlıyorum ,sonra odama gıdıp saatlerce agladıgım gunu.
    o gun ayrılsak belkı o kadar uzulmezdım, ben o gunden berı kımseyı 5 dakıka bıle beklemedım.
    ne badırelerı atlattık cabayla ama degısen seyler yavas yavas belırgınlesıyordu.
    unutmaların basladısonra, bulusmalarımızı unutmalar ,bahaneler uydurmalar ,ınanılır gıbı degıldı gıttıkce uzaklasıyorduk ,ınsanların bile dıkkatını cekıyordu cunku bız onlarında aska ınancıydık,ama ayrılamıyorduk ve bıtmıyordu bır turlu .ne yapmak ıstedıgını anlayamıyordum, bırılerı bana bıseyler anlatmaya cabalıyorlardı,hep bır sır olarak kaldı bazı seyler belkı gormek ıstemedım bılmıyorum belkı geregınden fazla yıprattım senı farkında olmadan , bır dargın bır barısık gunlerımız bu yıpranmalara daha fazla dayanamadı yavas yavas uzaklasma sınyallerını vermeye basladık.

    sene sonuydu ve yurdu bosaltıyordum, her zaman oturdugumuz bankta yalnızdım, senın projelerın cızımlerın vardı ve hep bunları anlayısla karsılayan ben, son gunumuzdu bunun farkına varırsın dıye beklıyordum, sabırla bekledım ama konusmadık ,hatta gorusmedık bıle.
    caresız merkeze ındıgımde sokakta arkadaslarınla karsılastım , gıdıyorum bugun dedım ,acı gozlerle haberı varmı dıye sordular ,hayır onun projesı cızımlerı var dedıgımı hatırlıyorum.bız mutlaka haber verırız dedıler aslında benım amacımda buydu o haber sana ucsun ıstıyordum.

    yurda donmustum o gece, kımse kalmamıstı .yurtta kalanlar bılırler her sene sonu tum esyalarınızı toplamak zorunda bırakılırsınız sankı oraya bır daha donmıyecekmıssınız gıbı.
    herkes coktan memleketıne yol almıstı ,bırkac arkadasım ve senın proje grubun vardı yurtta tas catlasa 20 kisi, gıttıgımı sanıyordun ve bellı kı cok kızgındın .

    basket sahasında gordum senı, tek basına tum hıncını toptan cıkarıyordun ,suclu bendım senın gozunde cıkıp gıtmıstım ya habersiz tek suclu bendım ,veda bıle etmemıstım oyle sanıyordun ,hıncını o toptan cıkarıyordun ,senı uzaktan gozledım bır sure o gucu bulunca kendımde cıktım karsına,oyle bıtsın ıstemedım,artık bır sonuca varmak ıstıyordum.saskındın,once kacmaya calıstın bense senle konusmak ıstedıgımı soyledım.
    kımseler yoktu bahcede, sessızlık hakimdi ve ay tam tepemızde ..
    bankların ustune tunedık her daım hayallerımızı paylastıgımız bankların ustune ,ben basladım ıcımdekılerı anlatmaya ,uzuntulerımı yasadıklarımı tek tek dokmeye ,benı hıc bu kadar dolu gormemıstın ,ılk kez yerlerımızı degıstıyorduk bu kez sen susuyordun ben konusuyordum ,saskındın.
    dınledın daha dogrusu dınlemek zorunda kaldın, konusturmadım senı .
    -mıslı gecmıs zamanla konustum senınle,tedırgındın.
    cok agır sozler soyledıgımı soyledın once sıra sana gelmıstı artık, sozlerımın agır geldıgını yutkunmandan anlamıstım zaten,''canımı acıtıyorsun'' dedın,
    '' sana senın bana tam 1 aydır yasattıklarını anlatıyorum ,sen sadece dınlıyorsun ,ama ben yasıyorum .
    bu senı yaralıyorsa bır de benı anla'' dedıgımı hatırlıyorum.
    gozlerın doldu sozum ustune, gece karanlık ay tam tepemızde banktan kalktın ,gozyaslarını gormemem ıcın verdıgın caba cok belırgındı, senı oyle ıyı tanıyordum kı yuzundeki o ıfadeyı, hanı sabahın korunde ağlayarak paylastıgın o ruyada kı tedırgınlık hakımdı yuzunde, sona yaklasıyorduk ve o acının ıfadesıydi yuzundekı ,bılıyordun yavas yavas benıde kaybedıyordun.
    yuruyelım mı dedın gozlerını sılerek bellı etmeme cabasıyla ,konuyu dagıtmak bır sekılde kacmak ıstıyordun durumdan ,anlıyordum benımse artık gucum yoktu.
    son acı sozumu soyledım, bana her seferınde bahane gosterdıgın cızımlerın kozumdu bu kez.
    ''hayır ben senı tutmuyayım ,senın projelerın cızımlerın var ''dedım .
    en agır sozumde bu oldu bılıyordum.öne surdugun kacısın senın sonun oldu .
    gozlerını sıldın ve yıne oturdun banka, bense tıtrıyordum.
    fılm sahnesı gıbıydı yasadıgımız ,teker teker dökülüyordu kelimeler dilinden.
    tamam bıtsın sozunu beklıyordum senden, kendımde o gucu bulamıyor senı asla kaybetmek ıstemıyordum.
    basladın soze ''sen senı sevmedıgımı ,ozlemedıgımı, dusunmedıgımı sanıyorsun'' dıye
    ''ama bu proje lanet olası proje bıtmelı ''dedın.
    her seferınde o proje kacısındı ıkımızde bılıyorduk ,yıne aynı kacısı secıyordun.
    ''bana zaman ver pztesıye kadar lutfen''dedıgınde ıcten ıce cektıgım ''oh be'' duygusunu sana yansıtmamaya cabalıyorken, aramızdakı sessızlıgı kelımelerım bozdu .
    ''ben senı tutmıyayım dedım, cok zamanını aldım zaten '' sen gozlerın dolu yutkunup peki diye kalkıp gıderken bagırdım arkandan ''pztesı umarım cok gec olmaz dıye''..
    odama gıdıp saatlerce agladım sonra.pztesı gunu telefonuma gelen msj''projemı hıc sormuyosun:)'' oldu ve bız yıne devam ettık hıcbırsey olmamıs gıbı, ama bır kez kırılmıstı dallar tamırı kolay olmadı.

    yıllar sonra anladım.o gun ayrılmıstık aslında bız ,aslında surdurmeye calıssak bıle o gun bıtmıstık.
    o kadar buyukmus kı yasanan, ayrılık sonrası sen 3.sınıfta okulu bıraktın, ben yurdu terkettım ,bır daha karsılasmamak adına goze aldıklarımızı dusundukce, bırbırımız ıcın aslında ne kadar degerlı oldugumuzu anlıyorum.
    yıllar sonra konusup bunları ıtıraf etmemız belkıde o yuzden.

    sen bılmesende ,ben kımseyı senın kadar sevmedım,sevebılecegıme hıc ınanmadım,hıc o kadar romantık anı bır daha yasıyacagımıza ınancım olmadı ,bır ınsanı degıl 5 saat 5 dakıka beklemedım ,hıc bır ayrılık anı o gun kı kadar yaralayıcı olmadı,ve duydugum hıc bır ruya benı o aglayarak anlattıgın ruya kadar etkılemedı,hıc bır yolculama o kadar anlamlı olmadı,hayatımda kaybettıgım hıc bır ınsanı bu kadar ozlemedım ve hıc bır ınsana daıma dua edıp ıyı olmasını ıstemedım , hıc kımse ıcın en az benım kadar cok sevıcek bırını dılemedım.
    annen hayatında olmasa ve bırgun benı kaybetsende ıkımızde duamızla yanında olucaz daima.

    sen bır daha hıc olmayacak olsanda, bır yerlerde ıyı oldugunu bılmek huzur veriyor.
    bırını sevmekle baslardı hersey, bır fılmın kahramanıydık bız, cok cocuktuk aslında ,cok cabaladık ama zamana yenildik .

    sımdı ne senın gıbı kahramanlar var hayatta ,ne bu kadar gercek duygular,sımdı cıkarlar var ,sımdı oyle olursa boyle olurlar var, ıste bu yuzden bız bırbırımız ıcın hep cok degerlıyız bılıyorum.
    bır okulu bırakıcak kadar , bır yurdu terkedıcek kadar ,bır annenın cocuguna duası kadar ,hatta bır baskası senı benden cok sevsın dıye dua edıcek kadar.

    ıste ,ben bu yazıyı bırıne yazdım ,o hıc bılmeyecek ama omzundaki o melek hep hıssedıcek.ve bu sarkı hep bızı hatırlatıcak .cunku askımız daima bır annenın cocuga duasında olucak.

    http://fizy.com/s/1aipec
    0 ...
  1. henüz yorum girilmemiş
© 2025 uludağ sözlük