ne kadar da meraklıyız savaşlara ve ne kadar da çok böbürleniyor insan, düşmanından aldığı canlarla.
ermenistanla ya da yunanistanla ya da diğer suni "düşmalarımızla" gerçekten paylaşamadığımız nedir? gerçekten savaş noktasına getiren, yarının olmasına izin vermeyecek kadar ciddi ve hayati ne var?
hiç bir insana ateş ettin mi? ve gideceğin savaşta birilerinin çocuklarını analarından ayırmak için mücadele ediceksin, ailenden seni ayırmak için mücadele edecek adamlara kurşun sıkacaksın.
gerçekten bir an için sana öpretilenlerden sıyrıl, devletleri, ülke "çıkarlarını" bi kenara bırak; savaş bu kadar basit bir şey mi? çıkarın önüne ü"lke"yi getirerek bu basit kelimeyi kutsayabiliyor musun?
