nedeni, yetiştirilme tarzlarıdır. bu yetiştirilme tarzının olumsuzlukları yalnızca kızlarla sınırlı değildir, erkekler de bu kategorinin içindedir. hemen inceleyelim:
uygar diye tanımladığımız avrupa ülkelerinde insanlar, kafaya fazlaca namus, kızlık zarı, cemaat vb. olaylarını takmadıklarından daha özgürce düşünüp, karar verebiliyor. 18 yaşından önce adamakıllı kızı sokağa bırakmayan bizlerin çocukları, dışarı çıktığında yeni bir dünya görmüş gibi oluyor. yani, bir nevi "saksıda yetişmiş." türkler çocuklarına aşırı bağlıdır. bu bir yandan da güzel bir şey, fakat ebeveyn, sürekli çocuğun önünde arkasında olursa, o çocuk hayattan bi bok öğrenmez, alışmıştır çünkü hazıra. avrupalılar çocuklarını, kendileri olmasa da ayakta durabilsinler diye, kendi başlarına iş görmeye alıştırıyor ve iddaa ediyorlar; bizim çocuklarımız 18 yaşında tek başına dünyanın herhangi bir yerine gidip, orada yaşayabilir, geri dönebilirler, çünkü hayatı biliyorlar. evde bir fayans düşse, usta çağırmıyor, kendileri yapıyorlar. boş zamanlarında oturup izdivaç, yemekteyiz izlemiyorlar, bir kitap okuyup, bir enstruman çalıyorlar. biz hala, hükümetten yana dertliyiz, aman peygamber efendimiz ne demiş, aman evleneceği kızın kızlık zarı yerinde miymiş, bunları tartışıyoruz. 50 yıl geriden takip ettiğimiz, bir yandan da namussuz diye yaftaladığımız avrupalılar, çoktan ununu elemiş de eleğini asmış. biz hala gereksiz konularda konuşup duralım.
bunun başka bir nedeni de, tabii ki geri kalmış bir toplum olmamız. geri kalmış toplumlar din, namus gibi meselelere fazlaca takarlar. elalem ne der, kız kısmı dışarda gezer miymiş, otur başına bir şey gelir, gibi paranoyaklıklarla kızlar evde oturur, gerçek hayatı televizyondan öğrenmeye çalışır, sonra kendi başının çaresine tabii ki bakamaz. şimdi, "bir insanın tek başına ayağa kalkıp durabilmesi için düşmesi gerekir" diyeceğim, gerizekalı gericiler bu "düşme" olayını, orta malı olmakla karıştıracak beni fitil edecekler. o yüzden demiyorum.
salak ebeveynlerin, salak çocuklar yapıp topluma salması sonucu ortalık it kopuk kaynıyor, bu doğru. ama durmadan bunun paranoyaklığıyla çocuklarına fazlaca bağlı olan ebeveynler asosyal bir gençlik grubu oluşturuyor. bu çocuklar sürekli hazıra, sürekli yanlarında birinin olmasına alştıklarından, yalnız kaldıklarında panikliyor, ne yapacağını şaşırıyor ve bu nedenlerden dolayı da çoğunlukla yanlış şeyler yapıyorlar. eşşekler kadar olup, 50 yaşında bile hala gidici ana-babanın eline bakan bir sürü insan mevcut günümüzde. bu durum, yaşadığı toplumdan habersiz, yetiştirildiği tarzdan bihaber insanlarca türk kızlarına laf atıp, aşağılamak için "türk kızlarının kendi başının çaresine bakamaması" alt başlığıyla algılanabilir. ama asıl gerçek; "türk insanının yetiştirilme tarzından dolayı kendi başının çaresine bakamaması"dır.
