nedendir bilmem herkes unutturmaya çabalıyor. konu babadan açılınca kaş göz işaretleri yapılıyor. susuluyor. doluyor gözlerim, susuyorum, bakıyorum etrafıma... ve görüyorum ki kısa da olsa onların sahtelikleri, yalanları ve tüm iğrençlikleri arasında harika bir hayat bahşettin bana. kısaydı belki... ama değerliydi, sevgi doluydu, mutluluk ve huzur doluydu, sen doluydu. şimdi herkes sanki yokmuşsun gibi davranıyor. ama bilmiyorlar ki... bedenin ölse neye yarar? ben bedenine değil sana değer verdim. seni sevdim. sana babacım dedim. bedenin öldü belki ama ruhun benimle. bana kattıkların, sevgin, sarılışın, gülümseyişin benimle. sen benimlesin ve hep bende kalacaksın. seni öyle seviyorum babacım, sen hep yaşayacaksın...
