bir kaç yıldır italya, fransa ve ingiltere yayınlarını takip ediyorum. türkiye'de yayınlanacağı haberine çok sevinmiş ve bir o kadar korkmuştum. ilk sayısını alıp şöyle bir göz gezdirince korktuğum başıma geldi. üşendiğim için 562 sayfa ve kapaklardaki reklamları saymadım. 89 sayfalık reklamdan sonrası karşıma çıkan içeriği atlayarak okumaya başladım. bu arada korkamayın bir sonraki sayı bu kadar kalın olmayacak. neyse reklamlardan bu kadar korkmaya gerek yok, kısa bir değerlendirme yapmak istiyorum.
öncelikle künye ve parti sayfalarında bir kaç arkadaşımı görmek beni çok mutlu etti. yurt dışı yayınlarında hiç bir arkadaşımı görememiştim, çok sevindim. *
"en vogue" sayfaları marka ve fiyat aralığı bakımından oldukça başarılı olmuş.
"detay" sayfalarında kişisel ev elektroniği ve modanın aynı kompozisyonda kullanılmasını hiç doğru bulmadım.
"buluşma" sayfasına resmen hayran oldum. 90'lı yılların en favori mankenleri, fotoğrafların renkleri, mekanlar, giysiler, aksesuarlar ve mobilyalar... çekimlerde kullanılan ahşap sandalye, leica m6, sürat teknesi, tencere ve örme sepet beni benden aldı. 90'lı yıllardan kalma moda ancak bu kadar güzel kurgulanabilir.. ece sükan ve konsepti oluşturan ekibi tebrik ediyorum.
ünlü tasarımcıların yeni kreasyonları, yerli tasarımcıların kreasyonları ve moda düyasında olan biten hakkında yazılan haberler tatmin edici. yakın zamanda aramızdan ayrılan ünlü modacı alexander mcqueen için üç beş satır yaz yazılması ve bu yazının son sayfaya atılması ise çok yanlış. son olarak koton, saray halı, lc waikiki, adil ışık, journey ve ipekyol reklamları derginin imajını zedelemiş...
