kimileri hırslı olacaktı rolleri gereği, kimileri aynı oranda bağışlayıcı... en ufak birşeye kızanı da olacaktı, dünya yansa "üff" diyerek söndüreceğini sananı da. nihayetinde her biri farklı bir renk katıyordu ve hikayeler de ancak böyle zenginleşiyordu... kimilerinin inandıkları kör edecekti gözlerini ve kimilerinin inanmayı reddettikleri. ikisi de saplanıp kalacaktı nihayetinde hikayelerinin belli kısımlarında. sonra birbirlerine saracaklardı ki bu da kısır döngü bir yerde...
kimisinin başı daha bir dik duracak, gölgesinde dahi fırtınalar kopacaktı. kimisinin güneşliği ağır basacak ve savrulanları, ışığında toplayacak... ve nihayetinde kimileri hayata edilmiş birer küfür olacakken, kimileri bu hayatı dahi bağışlayacak.
hikayenin bu kısmı oldukça küfürlü ve argo duruyor. sıcak, ışıltılı, yaz günlerine çekilen türden bir hasret gibi özleniyor bütün gâfurlar. en büyüklerinden birisi sağ omzuna yatırılmış, gül suyuyla arınmış... hikayenin bu kısmı bahara yakın diyor vakit. bu kadar sövmek yetsin.
