icraasında, cinsiyetleri öyle önlerine iki anahtarlık gibi çakılmamış olan (yani tamamen kişisel bir algılama) pembe renkli iki dişi fül (ağızları da malum şeye benziyor da neyse) "dub duubi dubub" diyorlar değişik tempolarda.
sonra erkek olduğuna kanaat getirdiğimiz ikinci bir muppet (onda da takılı değil*) (mor renkli, kızıl sakallı*, gözlük, yeşil entari) kendi başlarına çok yalnız ve "ah bir erkek gelse de monoton seslerimize renk getirsek" diye aranan füllere, "manah manah" diyerek karşılık veriyor.
füller, bu durumdan dolayı hem mutlu, hem de sıradan kadınsal tripler içinde anlaşılmaz bir şekilde engellemeye çalışır gibi, monoton "dub duubi dubub"larını esneterek takılıyorlar.
bu arada, bizim eril şahsiyetimiz de bazen sadece "manah manah" demeyip, onların dub duubi dubuplarına benzer ama çok daha özgür takılarak kendinden geçiyor. çok afacan.
...
böyle geçip gidiyor günler aylar yıllar... havalar da soğudu canım, üzerine bir şeyler al.
(bitiminde iki amca arasında,
- the question is, what is a manah manah?
- the question is who cares
tarzı manyak teolojik bir beyin fırtınası esiyor ki sormayın. sakladım burayı. sadece biz görebiliyoruz.)
