her defasında çok ironik şekilde yaşadığımdır. bir insan kaç kez arkada bırakılan olabilir? el sallayan? tam çekip giderken durduruluyorum, sarılıyor tanımadığım o yüz. sonra alıştırıp kendisine çekip gidiyor. çok insaflı oluyorlar haklarını yememek gerekir. güzel veda ediyorlar. bir hoşçakalın anlamlandırıldığı, iç burkan detayların barındırıldığı, anıların havada veda rüzgarıyla uçuşup savrulduğu anlar..
