bir livaneli yapımı. öncelikle şunu belirtmeliyim ki, bu filme savaşları, antlaşmaları görmek ve türk tarihinin o dönemlerini daha iyi anlamak için gitmeyin. çünkü bu film atatürk'ün komutan, lider ve devrimci yönünden çok, onun kişisel dünyasını ve duygularını ön plana çıkarmıştır. ben beğendim. çünkü bize anlatılan atatürk'ten farklı bir atatürk gördüm orda. ordaki atatürk annesi başka bir adamla evlenince bunu kabullenmeyerek annesine küsen ama sonra özlemi ağır basıp annesinin yanına geri dönen, balkan göçünde annesini bulmak için her yeri arayan, fikriye öldüğü zaman uzun süre bu olayın etkisi altında kalmış, küçükken arkadaşının yaptığı bir "disiplin suçunu" kendisi üstlenerek falakaya yatırılmış, her insan gibi duygularıyla hareket edebileceğini gösteren bir atatürktü. ayrıca oyunculardan fikriye rolündeki özge özpirinçci rolüne öyle kaptırmıştı ki kendini, fikriye ağlayarak "paşam" diye bağırdığında hepimiz "duy artık onun sesini paşam" dedik. öldüğünde ağladık. bu film kanlı savaşları görmek isteyenler için hayal kırıklığı olsa da, bugüne kadar yapılmış en farklı atatürk filmiydi kanımca.
dipnot (filmi izlemeyenler için): savaş sahnesinde, arka fonda çalan müziğe kulak verin.
