açılış amacı mantıklı olsa da maksadını aşan bir söylemdir. osmanlı zamanında da son yüzyılı çıkarsak bir çok ulusla kardeş gibi yaşamışız ve sırf bu gibi söylemler yüzünden birbirimizden kopmuş, düşman olmuşuzdur. ülkeyi kurtardığımıza o kadar sevinmişiz ki bir zamanlar istanbul, konya, diyarbakır gibi bizim olan bosna nın, kudus ün, bağdat ın derdini neredeyse hiç umursamamaktayız. büyüklük bu değildir, atalarımız bize sadece bu vatanı değil, bir zamanlar bizim olan bütün şehirlerin de sorumluluğunu yüklemiştir. atatürk 'te aynı düşünce içinde ölmeden iki yıl önce kudus'ün sorumluluğunun kesinlikle ingilizlere verilmemesi üzerinde durmuş ama gelin görün ki onun yerine gelenler laiklikten başka her şeyi unutmuşlardır. atatürk demir yoluna ağırlık vermiş, bir metre demir yolu yapmamışız onca yıl, çiftçiye önem vermiş üretimi kesmişiz, sanayiye önem vermiş, uçakların vidasını bile dışarıdan alır olmuşuz. sözün özü türk ırkının hiç bir zaman sadece kendini düşünme lüksü ve hakkı yoktur, bu tarihe ve atalarımıza yapılacak en büyük ihanettir.
