kişisel terapi bu sefer belki aynada gördüğüm, ağlamaktan şişmiş gözlerime ve sancılanan mideme inat...
nazım'ın bu muhteşem şiiri, bugün pamuk dedem için...
Belki ben
o günden
çok daha evvel,
köprü başında sallanarak
bir sabah vakti gölgemi asfalta salacağım.
Belki ben
o günden
çok daha sonra ,
matruş çenemde ak bir sakalın izi
sağ kalacağım...
Ve ben
o günden
çok daha sonra:
sağ kalırsam eğer,
şehrin meydan kenarlarında yaslanıp
duvarlara
son kavgadan benim gibi sağ kalan
ihtiyarlara,
bayram akşamlarında keman
çalacağım...
Etrafta mükemmel bir gecenin
ışıklı kaldırımları
Ve yeni şarkılar söyleyen
yeni insanların
adımları...
canımın içi dedem...akşamki vedalaşmamız sadece kötü bir rüya olsun...son kez öpüyorum demen, sadece dün gecenin son öpüşü olsun...bana bir daha "dedeni unutma" deme olur mu, bak kahroluyorum...kal, biraz daha kal...hep öyle güçlü, hep bir orduyla tek başına savaşacak kadar sağlam kal...bak istediğin gibi uzattım saçlarımı ve kestirmiyorum hala sen böyle istediğin için...seni hep sevdim ve hep seviyor olacağım...
