bu defa yıl 1993, nisan ayı. turgut özal vefat etmiş, cenazesi tbmm'de katafalka konularak halkın minnet duygularını sunması için ziyarete açılmış. tbmm'nin etrafını zincir gibi saran insan kuyruğuyla beraber sırayla girip merhumun huzuruna çıkıyoruz, herkes meşrebine göre saygısını dile getiriyor, bir fatiha okuduktan sonra dışarı çıkıyoruz. o dönem, aynı zamanda özel televizyonların pıtırak gibi çoğaldığı yıllar ve kanal 6 da hızlı başlangıç yapanlardan birisi. ve o dönemde kanal 6'da çok tutulan bir sabah haber programı yapan can okanar ve cüneyt canver de meclis kapısına karargah kurmuşlar, gözüne kestirdikleriyle canlı yayında röportaj yapıyorlar. taziye ziyaretini tamamlayıp tbmm'nin dikmen kapısından dışarı çıkmamla can okanar ve elindeki kanal 6 logolu mikrofonla burun buruna geliyorum. "evet, bir öğrenci arkadaşımız galiba, ne düşünüyorsunuz?" sorusuyla muhatap oluyorum. özal'a rahmet diledikten sonra, "inşallah, yerine gelecek kişi O'nu arattırmaz" diyorum. eve dönünce -o zaman değil cep telefonunun kendisi, düşüncesi bile imkansız bizim için- canlı yayını izleyen tanıdıklardan telefonlar alıyorum.
