bir başkomutanın vedası. zülfü liveneli'ye yakışan bir film olmuş.
filmde bana göre atatürk'ün pozitif ve insani duyguları çok güzel işlenmiş. yaveri salih bozok'un gözüyle atatürk. onsuz yaşamayı oksijensiz kalmakla eşdeğer gören ve bu konuda kendi hayatına son vermeyi göze alan bir dost... filmde en etkileyici konu ise fikriye konusu. fikriye ve latife. biri üniformanın içindeki insanı seviyor diğeir ise o insanın üstündeki üniformayı daha çok seviyor. bilmiyorum bana öyle geldi. üstelik medeniyet timsali gibi görünen latifenin karşısında alaturkayı temsil eden naif ve güzel fikriye...
salih bozok'un atatürk'ün annesi zübeyde hanım'ın son nefesinde vasiyetini, yani "latifeyle evlenmesin oğlum" demesine rağmen bunu atatürke iletmemesi kırılma noktası. ne mi olurdu, ne mi değişirdi? bence bu kadar erken bir veda olmazdı. salih bozok'un kendisinin de kabul ettiği en büyük 3 ihanetin bence en önemlisi.
