Sen gülünce tüm şehirde yaldızlı bir akşam oluyor
Ve sanki her şair senin yüzünden alıyor eline kalemi,
Sen bakınca herhangi bir şeye
hiç düşünmüyor musun o şeyi ve etrafındaki alemi.
Çünkü sen bir daha bakmazsan ne yapar o insan
Sen bir daha bakmazsan ne yapar şuan yaptığını yapan
Ve sen bir daha gülmezsen ne yaparlar o öylece sana bakanlar.
Bir udun içinde çalan her şarkı çok şey borçlu sana
Çünkü her şiir senin yüzünden bu kadar dokunuyor bana.
Biraz daha zorlarsan gülen gözlerinle beni
Nazım Hikmet bile bu şiiri duyup mezarından kalkacak
Ve yazmayı unuttuğu bir şiiri hatırlayarak uzun uzun sana bakacak,
O zaman ona bile açılacak tüm ay yıldızlı eski yasak kapılar
Gümrükten, içeride sen varsın diye geçecek Nazım Hikmet’li satırlar
O vakit devlet bile üstada yapılan hatayı hatırlar
Ve biraz daha zorlarsan gülen gözlerinle Nazım Hikmet’i
Sen zanneder bırakıp geldiği cenneti.
Sen belki yarın da gülersin diye bana
Bu dizeler sırf bu yüzden yazıldı sana
Dikkat et yapma;
Biraz daha zorlarsan gülen gözlerinle beni ve Nazım Hikmet’i
Ya ben onu öldürürüm ya da o beni.
gökgöz
