Hakkını ararken trafik sonucu kaybettiğimiz tekel işçisi abimizdir. Samsunlu bir arkadaşı tarafından kendisine bir de mektup yazılmıştır ve hamdullah abimizin eşi tarafından okunmuştur.
"
Sevgili Dostum,
Açlık Grevinde giydiğin kefenin üzerine “ölüm değil beni korkutan, çocuklarımın geleceğidir” yazmıştın ya hani!
Oldu mu şimdi? Çocuklarımızın geleceğini, güzel günlerimizi ve kazanımlarımızı görmeden gitmek var mıydı?
Ben Ankara’da kalırım, hiç gitmem artık derken bunu mu haber veriyordun? “Her ölüm erken ölümdür” de, senin ki çok erken oldu be kardeşim.
içinden fırtınalar gelip geçerdi de, yalnızca gözündeki hüznü görürdük. Acı tebessümünü neredeyse tüm fotoğraflarında fark ederdik etmesine de elimizden bir şey gelmezdi.
“Ölmek var dönmek yok” direnişimizin temel sloganıydı! Kararlılığımızı haykırmak içindi. Senin bunu böyle ciddiye alman gerekmezdi!
Can Dostum,
Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Seni kaybetmenin acısıyla mücadelemiz bambaşka bir boyutta şimdi. Senin için de kazanmalıyız artık. Bize büyük bir sorumluluk yükledin.
Kardeşim Hamdullah,
Tekel Direnişi’nin ilk gününden beri kendine ve bize tekrarladığın sözcükleri geri sardığımızda; sanki olacakları biliyordun. işte bu yüzden acımız daha fazla… daha derin…
Türk-iş’ in tam karşısında, Karacaoğlu’nun önündeki direkte (kısa boyu nedeniyle) en alttaki imzayı atan “küçük dev adam” seni büyük bir özlemle anıyoruz. Direği terk ederkenki kızgınlığın. Çadırların düzenini sağlamaktaki kararlılığın. Davetsiz ziyaretçilere (!) yönelik tavrın. Hangi birini anlatacağız.
Olacaksan bir şey işçi Sınıfı Kahramanı Ol!
Olacaksan bir şey Hamdullah Uysal Ol!
“Sözler akşam üstleri insanı ısıran tatarcıktan başka bir şey değildir. Sözler insana tatarcıklar gibi eziyet eder, mezarına değin kovalarlar onu! Ama mezardan öteye de gidemezler…” Şimdi sözlerin seni incitemeyeceği yere geçtin Hamdullah!
Kardeşim Hamdullah,
Seninle şakalaşmalarımızda, senin kendini medyada gösterme merakında olduğunu söyler, seni kızdırırdık ya hani! Seninle ilgili o acı haberi tüm televizyonlar verdi vermesine de, bu şaka değildi ki. Kocaman dramatik bir ironiydi. Keşke bu kadar ünlenmeseydin be kardeşim! "
