güneşli bir güne uyanmakla başlarsa gün şayet,
özlüyorum seni istanbul.
tek kişillik kahvaltımı hazırlıyorum.
birileri üsküdarda kahvaltı yaparken.
hiç uyanmak istemiyorum aslında.
uyanıp nerde olduğumu hatırlamaktan korkuyorum.
hikayelerim yok bu yalnız şehirde.
tek kişili hayatta.
keske o yıllar geriye gelse.
kalabalıklar yine benimle olsa
güneşli havalarda bir kadıköy görsem.
akşamına taksime geçsek.
özlüyorum seni istanbul. bana yaşattığın acılarda olsa bazen...
