bir de yeşilçam versiyonu var bunun. filmin adını hatırlayamıyorum ama ayşecik oynuyor. polyannanın rahip babası burda imam. polyannada oynanan mutluluk oyunu da memnun olma oyunu hatta.
o da en az polyanna kadar nefretlik.
ve şimdi o filmden bir replik:
ayşecik küçük bir kızı kötü veletler tarafından "piç piç" diye bağırılarak taşlanırken kurtarmıştır. kızın hayırsız babasını bulur, marangoz dükkanına gider ve olaylar gelişir...
hayırsız baba: kızım mızım yok benim!
ayşecik: (kolundaki taş yarasını göstererek)bah gızına adılan daşlardan biri isabet etti... daş yarası möğim deel, geçer. emmeeee argasından biç biç diye bağrıyollardı!
h.b.: çık git dedim sanaaaa!
a: (kapıya yönelir) bazuların behlivan gibin, bahınca erkeğe benziyon emmeeee.....
der ve lafı koymanın verdiği huzurla dükkandan çıkar.
