insan hayatında öyle anlar olur ki, -ne anı öyle günler, haftalar ve hatta aylar olur ki insanın- kendi içinden çıkmak, kaçmak, olmamak ister. karşısında "iyi niyetli" insanların dahi olmasına tahammülü yoktur ama o insanlar sorar; "neyin var?"
yoktur soruların cevabı, yoktur hiçbir açıklaması. kaçmaktır tek amaç, olmamaktır. o kısa yolu seçer, "ayrılalım" der. ne sevgi, red ediş ne de başka bir şey ister. sadece ve sadece anlaşılmayı bekler.
