Erken kaybedenler, janti bir isim. "Kaybeden" edebiyatı yaparak bir "kazanan" olma yavşaklığından uzak durmasına inanışım ise nazarımda isminin janti olmasından daha önemli.
boyundan ve (göz)yaşından büyük dangalıklar yapan ergenlerin maceraları anlatılıyor. Emrah serbes, ergenliğinde yaptıklarından veya yapamadıklarından kurtulmak, onlarla hesaplaşmak için mi yazmış bilemem, ama ben o gözle okudum. 1990'lı denyoluklarımı hatırladım bir bir. Üzülmedim dersem yalan olur. Gülmedim dersem de yalan olur. "Zamanında kaybettiysek, kaybetmişizdir anasını satiim!" dedim sonra. sanki şimdilerde kaybetmiyormuşuz gibi... ondan kelli, Patlattım kallavi bir küfür, biiip! geçti işte. Hem belki de ergenin denyo olanı makbuldür ne dersin? ya ya, ne demezsin! hallelujah!
"Bizim aile böyle, güzel kadınlar karşısında elleri ayaklarına dolaşan adamlar yardımlaşma ve dayanışma derneği. En ufak bir umut ışığı görmeyelim, anında sapıtırız."
