gün içersinde, ne zaman gözüm kitabın kapağına ilişse niçenin pos bıyıklı silüetini görüp açıp, kaldığım sayfayı baştan aşağı okuyup kapatıp yerine koyuyorum. bir sayfasını okumaktan bile keyf alınabileceği büyük öğreti. başlarındayım, sanırım sona doğru daha çok bağlanacağım bir hal alıcak bu kitap. anlamayanlara hayret etmişimdir en azından anlayabildiğinizi anlayın hepsini anlıycam diye kasmayın, yoksa çekilmez bir hal alır.
--spoiler--
dipsiz bir kuyuya benzer yalnız. taş atılabilir içine: fakat deyin bana, dibe vurursa bu taş, onu kim çıkarabilir oradan?
sakının yalnızı incitmekten! fakat eğer incittiyseniz, beklemeyin, öldürün!
