müftüoğlu ahmed hikmet tarafından, tek heceli fiil köklerinin zenginliği sebebi ile, askerlik için elverişli olduğu iddia edilmiş bulunan dil. tek heceli fiil köklerinin kesin ve keskin oluşlarının yanında, türkçe'de fiilin en yalın halinin emir kipine tahsis edilmiş bulunması da bu dille komut vermeyi kolaylaştırmaktadır. halbuki sözgelimi arapça'da fiilin en yalın şekli, tekil erkek 3. şahıs geçmiş zaman haber bildirimini ifade eder. misal verecek olursak yazmak manasına gelen fiilin en yalın hali arapça'da "o erkek yazdı" demeye gelirken türkçe'de 2. şahsa yazma emri vermek için kullanılır. yaşadıkları hırçın iklim kadar, yoğun nüfusları ile kendilerini kuşatan düşmanları tarafından da zorlanan ve teşkilatlı bir hayat sürdürmek mecburiyetinde kalan orta asya türkleri için, böyle "askerî" bir dil muhtemelen bir nimet olmuştur. bununla birlikte güzel dilimiz aynı noktada çakılıp kalmamış ve milletimiz yerleşik hayat düzenine geçerken onu, münasebette bulunduğu medeniyetlerin dillerinden aldığı mefhum ve kelimelerle zenginleştirmiştir. yine de yabancı dillerden alınan isimlerin aynen kullanılabilmesine mukabil, türkçe'de yabancı kökenli fiillerin daima bir yardımcı fiil ile veya -la/ -le eki ile birlikte kullanılmasının kesin bir kaide oluşu, türkçe'nin fiiller bakımından hassas olduğu şeklinde yorumlanabilecek, dikkate değer bir husustur.
