çanakale zaferi'ni kazanan ruhun gücünü aldığı haykırış.
--spoiler--
Mehmet Niyazi Bey, Binbaşı Lütfi Bey'i onun dövüştüğü yerde anlatıyordu:
"... Doktor Mehmet Selim bir ara üzerinden geriye atlandığını farketti. Son siperlerde bulunuyordu.Bozgun mu başladı kuşkusu ile başını kaldırdı.Başının ucunda elinde kanlı bir satır sallayan bir senegalli bulunuyordu.Senegalli de geriye atladı.Gittikçe atlama sıklaşıyordu. Artık şüphesi kalmamıştı, cephe yarılmış, düşman birlikleri Kerevizdere'ye doğru iniyorlardı.Doktor Mehmet Selim'in gözyaşları terine karıştı.Bu anda davudii bir ses duyuldu. insan sesi değildi sanki bu ses. Ciğeri sökülen bir aslan kükrüyordu :
Gelibolu Yarımadası'na sığmayan bu seste ölümden daha korkunç bir şey vardı.Bu ses 1.Tabur Kumandanı Binbaşı Lütfi Bey'in sesiydi. Mehmet Selim'in üzerinden atlayanlar çoğaldıkça Binbaşı Lütfi Bey'in sesi de korkunçlaşıyordu.
Doktor Mehmet Selim üzerinde savrulan ölüm tırpanına rağmen başını siperden çıkarıp geriye baktı. Arkadaki düzlükte müttefik askerleriyle Türk Askeri birbirine girmiş, dipçik dipçiğe, süngü süngüye boğuşuyorlardı.
Üstü başı kan içinde savurduğu palası yıldır yıldır yanan, orta boylu-tıknaz Lütfi Bey fırıldak gibi dönüyor, süngülerden sıyrılıyor, önüne gelen düşmanı biçiyordu.Sipere çekilen Doktor Mehmet Selim'in kulağı Lütfi Bey'in sesindeydi:
Binbaşı Lütfi Bey'in sesi her duyulduğunda daha yakınına geliyordu artık.Nihayet siperin üzerinden ters tarafa atlamalar başladı.Akşam karanlığı çökünce sabahki siperlerin gerisindeki iki siperin daha alındığı anlaşıldı."
