Ayrılık düşer bazen merhabalarımıza
Oluşturduğumuz biz kalıpları çöker
Var olan iki ayrı kutuptur artık
Ya vazgeçen oluruz bu ayrılıkta
Ya da vazgeçilen
Bir tercihtir vazgeçmek
Eksilmiştir yüklediğiniz değerler, gidip de dönmemeyi, dönüp de bakmamayı göze almışsınızdır
Oluşturduğunuz o biz kalıbından kendinizi alır ve gidersiniz bu merhabadan
Hayata başka bir yerden, başka bir noktadan başlamaktır vazgeçmek
Yeniden başlamaktır
Yarın vardır önünüzde
Ve yarına ait umutlar
Seçeneksizliktir vazgeçilen olmak;
Giden gitmiştir ardında boşluğunu bırakarak
Ve siz kalansınızdır
Orda
Öylece
Eksilmektir vazgeçilen olmak
Bir yokluğun sızısını yüreğinizde anbean taşımaktır
Vazgeçenden geriye kalan tenhalığı,ıssızlığı kalabalıklarla
Sessizliği hiçbir sesle dolduramamaktır
Nedenler ve niçinlerle daha da kararıp uzayan gecelerdir
Bir sızıyla bölünen uykulardır
Dağılmak, parçalanmaktır çokça
Unutmak için zamana umut bağlamaktır
Zaman akıp giderken hayatımızdan
Kimi zaman vazgeçen oluruz bir merhabada
Bir başkasında vazgeçilen belki
Vazgeçmenin umursamazlığında da olsak
Vazgeçilmenin umarsızlığında da
Anlar ve anılardır yanımızda kalan
Sonra
Bir maske takıp yüzümüze
Sevginin çıplaklığını örtsün diye
Katılırız akan zamana yine de...
