ben 8 yaşındaydım bir zamanlar sözlük.*
o sene o okula yeni gelmiştim. 3. sınıftayım. kimseyi tanımıyorum henüz. bir kız oturdu yanıma. adı aslı. beslenme saati geldi, aslı çantasından salça ekmek çıkardı sözlük. ben de mızmızlanmakla meşgulum, o sırada başımda duran anneme. tostumun yanına kola yerine ayran aldı diye. aslıya da neden salça ekmek yiyorsun diye sormayı ihmal etmedim. aslı ben bunu çok seviyorum dedi. annem susturdu beni sessizce parası yok dedi. ben sustum.
eve geldim son ders zilide çalınca. oturdum annemin karşısına ağladım. aslı tost yiyemiyor, salça ekmek yiyor diye. tutturdum aslıya yarın tost alacağım ben diye. yarın oldu, gittim okula. beslenme saati geldi. aslı ben sana tost alacağım dedim. kabul etmedi önce. utana sıkıla aldı tostu elimden. annemde ye kızım ye diye ısrar etti de yedi aslı o tostu. sonra biraz zaman geçti sözlük. 1, bilemedin 2 hafta. aslıyla kavga ettik biz. kavganın nedenini şuanda hatırlamıyorum fakat 8 yaşındaydık daha sebebi ne olabilir ki? döndüm aslıya bağırdım ben sözlük. ama ben sana geçen hafta tost almıştım diye.
bunu ne zaman hatırlasam boğazım düğümlenir be sözlük.
bak sana itirafımdır bu; kimselere anlatmamıştım, bir sen biliyorsun ona göre.
