saipsizle tanışıp, iki bira içtikten sonra ayrıldığım zirvedir. belki gelir de biri ateş ister diye durdum barda bir süre, -yok arkadaş kimse de gelip ateş istemedi- bir biralık zaman zarfı kadar hukukumuz oldu barmenle, on beş dakika kadar sohbet ettik. baktım ki barmenin zirve zaten uçkurunda değil. mesai bitse de gidip evde bir üçlü sarsak tadında takılıyor, yol ama kararı aldım asmalı mescid'e.
millet eğlenip gülüşüyordu. herkes bir diğerini tanır gibiydi. anlattığım olayın kıssadan hissesi şudur; dımdızlak gitmeyin zirvelere, bir tanıdığınız olsun evveliyatı itibariyle.
