insanlarin cocukken tamamen iclerinden geldigi gibi davranmasi durumudur masumiyet; ve bizler onlara nasil davranmalari gerektigini ogretmeye calisirken aslinda, saf ve masum olmamalari gerektigini ogutluyoruz. bize gore saf ve masum olmak yanlis artik, cunku biz kendimizi toplumun bize cizdigi kurallar cercevesinde yasamaya odaklamisiz, ve bu kurallar kesinlikle saf olmamayi da iceriyor. bir insanin omur boyunca saf ve masum olmasini istemek utopik bir sey. bunun icin ya geri zekali olup hayati ogrenememesi gerekiyor * ya da ormanda ayilar tarafindan buyutulmesi (bkz: hanzo)dolayisiyla hayatin her evresi gibi cocuklugun ve o safligin da tadini cikarmak lazim. bittikten sonra o gunlerde yasamanin bir anlami yok. cocukken saf ve masumduk ama artik bitti, artik ani yasamamiz gerekiyor.
