Utku çetinkayanın beyaza konduramadığım gülücük adlı şiirinde karanlık ve ışık ayrımını yaparken bolca bahsettiği olgudur.
beyaza konduramadığım gülücük
Her taraf karanlık,
Ve sadece ortada bir beyaz ışık
Etrafında insanlar sitemkâr
Dolan gözlerle herkes o beyaza âşık!
Yalnızlık böyle bir şey olsa gerek,
Herkes gülerken ağlamaktır o zaman beyazlık!
Acı duymanın kuralıdır,
Mutlu olamazsın bir sen beyazken,
Karanlıkta yutmamaya and içmiştir
Sen sessiz sessiz ağlarken
Umudun siyah olmaktır,
Yapamazsın.
Amacın karanlık olmuştur,
Tek başına konuşamazsın.
Gözyaşların kurumaya yüz tutarda,
Sen yine de o beyaza bir gülücük konduramazsın!
Sürpriz bir hayaldir senin için,
Tek beyaz dostunsa kefen
Bir gün siyahlarda ölür ve beyazlara bürünür,
işte o zaman beyaza konduramadığım, gülücük olurum ben.
