Bir film...ki müzikal...ki dram...ki björk...ki lars von trier
trier'in filmlerinden bir tanesini izledikten sonra diğerlerine duyarsız kalmanız zor.
yada birdaha asla yanaşmazsınız trier'e.
trier ya nefret ya hayranlıktır. ortası yoktur.
trier'den izlediğim ilk film "karanlıkta dans"tı.
sonra gerisi çorap söküğü gibi geldi zaten...
bir annenin oğlu için verdiği mücadeleyi müzikal olarak anlatan trier, oyuncu seçiminde björk'ü tercih etmekle nekadar isabetli davrandığını filmin izleyenlerde en az üç gün bıraktığı sarhoşluk etkisine bakarak bir kez daha anlayabilir. -ki trier'in buna ihtiyacı yoktur.-
birgün bir müzikal izleyip bu denli etkileneceğimi bilseydim müzikallere daha sevimli bakardım.
"karanlığın ve aydınlığın aynı olduğu bir yer biliyorum"
