çocuk okuldan eve gelir. ödevi vardır. yönetim şekillerinden demokrasiyi araştırmasını istemiştir öğretmeni. babasına sorar. baba da: " evladım ben sana bazı kavramların tanımlarını vereyim, sen bunları bu akşam çalış, yarın da ödevi hallederiz." demiş. çocuk da -babayı kıracak değil ya- : "peki baba." diye cevap vermiş. baba açıklamaya başlamış: " bak oğlum, benim fabrikam var, ben işverenim. annen paranın nereye harcanacağına karar verir, yani hükümettir. evdeki hizmetçimiz işçi sınıfıdır. sen halksın, senin için çalışıyoruz. beşikteki kardeşinse gelecek. sen bu kavramları hallet, sabah konuşuruz." demiş. gece kardeşinin ağlamalarıyla uyanmış çocuk. beşiğe bakmış, kardeşi altını pisletmiş. annesine haber vermek için ebeveynlerinin odasına gitmiş ki babası odada yok. annesine seslenmiş, dürtmüş; fakat muvaffak olamamış. çaresiz odasına dönerken bakmış hizmetçinin odasından sesler geliyor. o tarafa gittiğinde babası ve hizmetçinin beraber olduğunu görmüş. sabah babası çocuğu çağırmış demokrasinin ne olduğunu anlatmak için. çocuk: "yorulma baba,ben meseleyi çözdüm." demiş. "anlat bakalım." buyurmuş baba. "işverenler, işçi sınıfını becerirken, hükümet uyuyor, halk endişeli, gelecekse b.k içinde...işte demokrasi bu." diye bir cevap vermiş.*
