kesinlikle ermeni düşmanı değilim tıpkı hiç bir etnik kimliğe ve inanca bağnazca düşman olmadığım gibi.. aslına bakarsanız filmlerde gördüğümüz kırık türkçeli ermeni amca profili de hep bana sempatik gelmniştir. hrant dink cinayetini de on yüz bin milyon kere kınadım. ama ermeni değilim, türküm.
bazı rakamlara göre hrant cinayetinden sonra sokaklara dökülenlerin sayısı 750 000. çoğu 20-40 yaşları arasında olan bu kişilerin özellikle 30 yaş üzerinde olanları da bu katliam sırasında eşşek kadar adamdı. bunu niçin söyledim? millet olarak okumuyoruz ama onlar hani entellektüeller ya! bari yaşarken olanları biliyolardır diye düşünüyorum ama malesef acı olan gerçek yüzüme çarpıyo her seferinde; umurlarında değil! zaten eylemde türk bayrağı açmak isteyen kadınların nasıl engellendiğini gazeteler yazmıştı, öyle ya türk devleti öldürtmüştü onu. hatta kanlarımız temizlenmiş miydi şimdi! boşverdim bu sözleri varsın benim kanım pis olsun. ağırıma gittimi bu söz? çoook! faşistlikle suçlanıp faşist saldırılara hedef olan da yine biz olalım. alışkınız bu ülkede birilerin birilerine kurşun sıkıp sonra ülkenin nasıl birbirine girdiğini tvden kahve içerek izlemesine.
peki hocalı? o nolcak? unutulacak mı? orda hunharca öldürülenler için kaç kişi yüründü bu ülkede? hrant dink' e bu kadar önem vermişken, hocalıda ölenleri nereye koyduk arkadaşlar?
hani kelimelerin yetersiz kaldığı anlar vardır ya. bu ikilemi hangi kelimelere dökeceksiniz?
