"evet seni. bu gece seni düşünüyorum. aslında sen, herkesin sen sandığı sen değilsin. sen, kimsenin düşünmediği, benim bildiğimsin. senin bile bilmediğin sensin. benim bile neden düşündüğümü anlamaya çalıştığım sensin. ne yarım kalan bir şarabın uktesi, ne de senle paylaşabildiğim bir kanyağın sızısı midemde.
ben bu gece seni düşünüyorum.
neden düşündüğümü bilmiyorum. düşünüyorum öyle. aslında meraklısındır. en çok da bu huyunu seviyorum belki. ya da öyle olduğunu sanıyorumdur. niyeleri niçinleri de boşverdim bu gece. kendimi kasmadan, kimseyi yormadan seni düşünüyorum. herkesin başkası sandığı seni düşünüyorum. senin sen olduğunu bilmediğin seni düşünüyorum.
ben bu gece seni düşünüyorum.
aslında seni hep kahkahalar içinde elinde bir piyale şarap ile gözlerimin önüne getirdiğim zamanlar var bilmezsin. sana bir kez olsun haykıramadığım sözcüklerimi, yüreğimi tuz buz eden aldanışlardan esirgemediğim gecelerim var anlamazsın. bu sarhoş akşamın uyuşmuşluğunda ben, kadehimin parlak yansımasında sen ve içimde bir yerlerde bana fısıldayan ahlarımla seni düşünüyorum.
ben bu gece seni düşünüyorum.
belki de ilk defa seni düşündüğümü kendime söylüyorum. kendime bile ilk defa söylediğim için seni düşündüğümden hiç haberin olmadı. aslında sadece kendime söylüyorum. şimdi karşımda duran hayalin, bu sarhoş gecede "ona da söylesene" diyor, kendisini düşündüğümden haberi olmadan. gülümsüyorum. sen de öyle.
ben bu gece seni düşünüyorum.
ve her zamankinden farklı belki de. günah çıkarmak sayılmaz bu. biliyorum kendimi çok kastım. içimde biriktirdiğim şeyler beni tüketiyor. bir zehir gibi nefes almamı engelliyor. ve her yere ukte olmuş hayallerle gitmek canımı yakıyor. aşk diye peşinden koştuğum şeyleri haykırmak daha kolaysa, o zaman sen nesin? ben neyim? neresindeyiz bu hikayenin? ve neden bu masal hiç yaşanmadı? neden sadece içimde hissedildiler ve herkesten saklandılar? neden benimle birlikte bir gün hiç yaşanmamış gibi toprağın altına gidecekler?
ben bu gece seni düşünüyorum.
asi tarafımın törpüsü kırıldı belki bu gece. şaraptan mıdır bilmem. ya da sıkıldım birçok şeyden. ama haykırmak isterken ruhum, hala kendime itiraf edebilmekle yetinmem gerektiğine kendimi ikna etmeye yeminli kaskılar bulmam da niçin? engeller mi? pehhh! inan ki hiçbir şey umrumda değil! ben bile..! ya da inanma. her zamanki gibi sözcüklerimi daha fazla duyabilmek için saçma bahaneler türet. her saçmalığımı görmezden gelip her saçmalığıma gül. gül ki buğusu dağılsın bu sarhoş gecenin. varlığını duyabileyim bir yerlerde.
ben bu gece seni düşünüyorum.
bu sefer kesik kesik değil, hayatımı eksik yaşarken arka fonda seni düşünmek gibi de değil. ben bu gece sadece seni düşünüyorum. umrumda değil hayatın kendisi de, iş de, spor da, para da, pul da... sen bile önemli değilsin. ben bile önemli değilim. ben bu gece sadece seni düşünüyorum. hayaller kurup da beni nasıl mutlu ettiğini görmek değil ihtiyacım olan, senin teninde yüzüp de nasıl zevk aldığımı hissetmek değil ihtiyacım olan. ben sadece seni düşünüyorum. beni ne hale soktuğunu umursamadan, ne hale geldiğini umursamadan... dünyada senden ziyade bir şey bırakmadan, ben bu gece sadece seni düşünüyorum.
aslında şimdi anladım. belki de en başından beri bu sebeple hep uzaktım sana. aramıza koyduğum mesafelerin sebebi buydu belki de. bana her yaklaşmak istediğinde kaçışım bu yüzdendi belki de. ben sadece seni düşündüm belki en başından beri. bozmaktan, bozulmaktan korktum belki de. sen yaşamak isteyeceğimden daha değerliydin belki de. tıpkı bir şarap gibi. hep saklanan ama içilmeyen. varlığı ile mutlu eden... bir yerlerde varlığı hep bilinen. yalnızlığında benden uzaklaşırken başka ellere uzanışına bu sebeple dayanabildim belki de. yarım kalan bir şarap gibi hep arzulanır kalışın ve hiç açılmamış oluşun bundandı belki de.
yarım kalan şarapların içimdeki uktesini şimdi anladım. bunun korkaklık olmadığını da. "tatmadığı şeyi özlemez insan". ama "en çok, tatmadığı şeyi arzular". yarım kalan kısmı buydu cümlenin. özlememek için tatmadım belki de. yükün, kaldırabileceğimden ağırdı ya da. yarım kalıp diğerlerine benzemenden, benzememden kaçınmışım. belki de bu yüzden hiç olmamışım. ama hep varmışsın. sen sanmışlar başkalarını. ben yapamamışsın başkalarını.
başka bir kalbe yorulurken kalbin, başka bir tene susarken ruhun, ben bu gece seni düşünüyorum. yalnız seni.
