hayata olan heyecanını kaybetmiş, şehir merkezine uzak düşmüş, endişeyle boğuşan bir insanın seçimidir. dışarıda insanlar havadan sudan muhabbet edip kahkahalar atar, aşkla birbirlerinin elini tutar. zaman zaman pencereden onları seyreder insan, insanlarla iç içe olduğu, dinleyip dinlediği günlere özlem duyar. ama artık, bir zamanlar keyifli sohbetler ettiği insanlar, güneşin hiç batmadığı şehirler uzaktadır ve insanların yüzlerinin yorgun olduğu, donuk bir şehirdedir. hayat devam etmektedir, onu sürgüne terk ederek. umutla ayakta kalır, bir gün şehir merkezlerinin solmayan ışıklarının ortasında olacağı umuduyla günlerini geçirir.
evine kapanır, kitapları, yumuşak seslerin dillendirdiği şarkılar, onu seven ailesiyle bir aradadır. hayatın onunla alay ettiği uzaklıklardan kaçarak, uzun uykularla devam eder yaşamaya. bir gün hayallerinin onu tutup götüreceğine inanarak.
