samatya'daki işçi naciye yine fabrikaya erkenden yetişebilmek için halk otobüsünü bekleyecek, elleri pütürlü tiz sesli çocuk sabah 06:00'da yine simiit diye bağırmayı sürdürecek, mahallenin köpeği çomar evinizden çıktığı an kuyruk sallayıp, "apla bir kemik atsana" bakışıyla boynunu hafifçe sola büküp göz bebeğinizin tam içine bakacak, ofisinizde açtığınız bilgisayarınız her zaman olduğu gibi hiçbir şey değişmeden "hoş geldiniz" diye karşılamaya kaldığı yerden devam edecek ve akşam olsa da evimize gitsek sanrısını iç geçireceksiniz.
kısacası, hayat kaldığı yerden devam edecek...
