bir akşam ailece akrabalara ziyarete gitmiş olan kodinjenction ve babası biraz sonra yaşanacaklardan habersiz neşeli neşeli oturmaktadırlar. kodinjection un daha önce hiç nargile çekmeyen halası ev sahibine 'ahmet bi nargilen de yok ki içelim ya' diyerek takılır. oysa ahmet amcanın oğlu yeni işe girmiş ve ilk maaşı ile tam teşeküllü bi nargile almıştır.
'a olmaz mı? oğlum getir şu nargileyi de yak.' diyerek nargilenin başıma bela olmasına vesile olur. daha önce hiç nargile içmemiş olan bizim ev ahalisi sağ baştan başlar nargileyi çekmeye. kimi sorar 'üfleyim mi çekeyim mi?', bir diğeri üfler ama nargilenin suyu hala çarşaf gibidir, ötekisi nefesi aldığı gibi başlar öksürmeye, tütüngilleri 30 yıl kullanmış ve 13 yıl önce bırakmış olan baba elini bile sürmez ve sıra kodinjection a gelir. kodinjection alır eline bi nefes çeker fokur fokur fokur * - tabi milletin gözler fal taşı gibi olur -, bi üfler fabrika bacası gibi. böylece kodinjectionun usta içici olduğu sülalece anlaşılır, ahali şoktadır.
baba: - (ifadesiz bir suratla) gavurun çocuğu! kodinjection: - napayım baba ben senden bunu gördün bunu öğrendim, açıp kuran okusaydın onu öğrenirdim! baba: - zönk!
ee doğru söze ne denir sevgili sözlük?
