kimseden üstün olduklarını düşünmeden yaptıkları milliyetçiliktir. izmirliler izmir'i 10 sene öncesine olduğu gibi severler, 10 sene öncesi gibi dedim çünkü son 10 senedir az da olsa bir bozulma gözlenmeye başlamıştır ve işte bu nedenle izmir özerklik ister, izmirlilere sorarsanız vizeyle girilsin der. gurur duyduğu mozaik yapısı istanbul'un olsun, kendine özgü dokusu doğu illerimizde kalsın ama izmir'in yapısı da izmir'in kalsın, kirlenmesin ister izmirliler. isteyen istediği yerde istediği gibi yaşasın, demokrasi falan s.kimizden aşağı, biz etrafta irtica unsurları, oruç tutmuyor diye adam dövenler, içki içenlere farklı gözle bakanlar, gece dolaşan kızın arkasından konuşan insanlar istemiyoruz. özet budur. nasıl her çeşit insanı görmek isteyenler için istanbul, doğu kültürü için doğu illerimiz varsa bu tarz düşüncedeki insanlar için de izmir olsun çok mu?
edit: örneğin bir izmirliye var mı böyle bir şey diye sorun "izmirden sonrasını yakıcaksın" der, bu kadar basittir. bir izmirli olarak tek anladığım şey demokrasinin yalan olduğudur.
yine de belirtmek isterim bu lafların çoğu öfkeyle söylenir, ülkenin gidiş hattından, diğer illerdeki çoğu insanın mallıkları yüzünden aynı kadere ortak olmak zorunda kalmaktan dolayı. ama adı demokrasi olunca kutsal bir anlamı olduğunu zannediyor bazı insanlar. bana ne ki senin düşüncenden? biz burada birbirimiz gibi düşünüp bu şekilde yaşamak istiyoruz ve bundan memnunuz, istanbul'a dönüşmekten korkuyoruz ama bu kime neden batıyor anlamış değilim.
örneğin askerliğimi diyarbakır'da yaptım, çok güzel yerler vardı, çoğu esnafın karakteri, konuşması çok samimiydi fakat yine de bana yabancıydı, o kültüre, o bilince ait olmadığımı her an hissedebiliyordum. ben o insan için şehit olurum, olabilirdim ama o insanı sevip değer vermiş olmam hayatımı o insanlarla birlikte geçirmek isteyeceğim anlamına gelmiyor, herkesin bir yaşam tarzı var, gelen gittiği yere uymayınca çorba gibi oluyor...
