yaşlılara yer vermek eylemini gerçekleştirmeyen yurdum gencini ahlak zabıtası edasında uyaran insanlardır.
iki yıl öncesiydi sanırım.. lab yorgunu bir bünyeyle kadıköy'den maltepe'ye gitmem gerekiyor.. yaklaşık 5 saat ayakta durduktan sonra bi de otobüste ayakta gitmeyeyim diye bi otobüsün gitmesine izin verdim. zafer benim, kesin oturarak gideceğim.. her neyse, bi otobüs geldi.. bindim, yarı uyukluyor modda gidiyorum.. zannediyorum göztepe köprüsü civarında bi teyze bindi.. teyze bana baktı ve yüzünde malum bi bakışla yanıma geldi, hedefe ilerler gibi.. başımda dikilmeye başladı.. ben başımı cama dayıyor vaziyette uyukluyorum ama, bi yandan etrafta cıkcıklamalar başladı.. umursamıyorum, bacaklarım müthiş ağrıyor çünkü..
derken otobüste kıyamet koptu..
tepemdeki teyze "bu gençlerde de hiç saygı kalmadı" isimli malum tirada başladı ama, yanımda oturan beyaz saçlı nur yüzlü (ya da ben öyle hatırlıyor olabilirim) amca söze başladı..
"gençler okula gidiyor, bizim yaşlı hanımlarımız da bütün gün günlerde gezip akşam yorgun gençlerden yer talep ediyorlar.. kızcağın rengi solmuş hala kalk diyorsunuz.. otur kızım sen yerinde.." dedi.. sonra ayağa kalktı.. "buyrun hanımefendi, siz benim yerime oturabilirsiniz.." dedi.. teyze de alı al moru mor, "yok, gerek yok,birazdan ineceğim zaten.." diye bir cevap verebildi ancak..
her otobüste olması lazım bi tane öyle amcanın şahsi fikrime göre.. en azından yorgun olduğumuz durumlarda bizi kalkmaktan kurtarabilirler..
