kim bilir kaç kuşak izmirli olup izmir'de doğup izmir'de büyüyen biri olarak; ne kordonuna aşığım, ne midyecisine ne de buzlu bademine, keza yemedim de özellikle kordonda... evet aşığım bu şehre ve spesifik sebepler üretmekten yoksunum ayrıca... yaşamak, izmiri yaşamak lazım... ne paraya bakıyor bu, ne lükse, ne içkiye... sıkıntı ve baş ağrısının dibine vurulan havanın tabir-i caizse deşildiği bir pazar günü belediye otobüsünün o iğrenç nemli kokusunu ciğerlere istemeden doldururken çevrene baktığın anda yine de, her şeye rağmen hissettiğin o duygu işte... sıkıntıyı alıp götüren... yaşamak lazım izmir'i.
