Aslında unutmak istememektir. Hatta insan çok sevdiyse çevresindekileri kandırır unuttum diye ama asla kendini kandıramaz gece olur karanlık çöker unuttuğunu idda ettiği kişi düşer aklına. Bir şekilde konuşmalıdır. Hele ki platonik bir aşkın en acı haliyse bu. Her seferinde karşı tarafın duvarlarına çarptıysa insan kalbi acır. Başka bir insan gibi tanışır , konuşur. Karşıda ki salak değildir tabi bişeyleri sezer ancak o da renk vermez.
Erkek sorar: Sence ben çok kötü birimiyim?
Kız cevaplar: hayır aksine çok iyi birisin çok iyi bir kalbin var sadece iyi saklamışsın kimse ulaşamıyor bulamıyor.
Erkek: peki neden bu kadar kötülük yaptım?
Kız : ne yaptın? adam mı öldürdün? birinin ırzınamı geçtin? birine iftiramı attın? naptın? yoksa sadece kendine mi zarar verdin?
Erkek: beni ilk gördügün zaman boynuma sarıl tamam mı? cok sıkı sarıl.
Kız: neden?
Erkek: Öyle işte.
Kız: tamam peki ya bırakırsan sana sarıldığımda git dersen itersen beni.
Erkek: itersem gitme sende bir daha sarıl bırakma
Kız:ben seni bırakmasamda sen bırakırsın arkanı döner gidersin
Erkek: sende onlar gibisin sana git dedigin zaman gidiceksin bir daha gelmiceksin hiçbiriniz gercekten sevmediniz cünkü seven gitmez sevgisinin peşinden kosar ben yatıyorum en kısa zamanda boynuma sarıl tamam mı?
Erkek çıkar msnden unutmak istemeyen ( kendince unutamayan kız) tek başına kalır. Çaresiz insanın sorası kalır noldu şimdi daha mı mutlu oldun böyle bir oyun oynadın? Silinen herşey geri gelmedi mi? Hani unutmuştun, hani umrunda değildi? Neden kalbin kan ağlıyor öyleyse. Kız çaresizdir, sevdalıdır , canı acımaktadır. Yine de unutmak istemez. Hep aynı yalan arkasına saklanır unutamıyorum.
