skora sevindiğim ama rijkaard'ın takımı yönetme şekline daha çok sevindiğim maçtır. galatasaray savunmada kapansa da hücuma çıktığında istekli, arzulu idi. sadece 1-1 yakalandıktan sonra daha kapanan bir galatasaray gördüysek de 90+2'de kullandığımız freekickte servet ve neill'in kafa topu kovaladıkları, galatasaray'ın golü aradığı, galibiyeti aradığı görüldü.
maçın benim açımdan en güzel yanlarından bir tanesi benimle sevinen, benimle üzülen fenerbahçeli bir kardeşimin yanımda olmasıydı. sözlükteki bazı şerefsizlerin aksine, takım tutmanın rakibe düşmanlık beslemek olmadığını kanıtladı kendisi. galatasaray'ın başarısına sevinen tüm rakip taraftarlara teşekkürler.
