nobeli alması şaşırtmamıştır, bekleniyordu.ana dilinde yazan ( elif şafaktan ayrılıyor
burada) birinin bu denli itibar izafe edilen ( bak burası tartışma götürür)bir ödülü
kazanması, dünyayı öncelikle o dilde kavrayıp, kendini en özgür o dilde ifade edenler
için sevinç ve gurur kaynağı olmamalı mı? üstelik uluslararası başarıya bizim kadar
hasret insanlar için?
o halde niye sevinç,coşku değil de iç burukluğu hissediyorum? edebi açıdan irdelemeye
kalkışmayacağım,romanlarını okurken zorlanmış olmam beni bağlar.fakat sormadan edemiyo-
rum,niye ucuna kadar defalarca gelip te bir türlü alamadı yaşar kemal? yazarlıksa,eh
kusura bakmasın kimse,aykırılık,resmi ideoloji ile ters düşmekse orada da yaya kalır
orhan pamuk.az çektirmedik yaşar kemal gökçeye.üstelik dünya bu kadar küçülmemişken,
arkasında ab,mabe yok iken.fark şurda olmasın sakın,yaşar kemal ülkesine,insanlarına
tasavvur edilebilecek en büyük karayı çalmaya tenezzül etmemişti bir sayaç edasıyla.
ya da nazım hikmetten söz açalım.edebi olarak orhan pamuk bir alırsa,nazıma seri olarak
beş nobeli ardışık versek yeter mi? çektiklerine hiç girmeyelim.
dün tam da sırası değil miydi,tüm spotlar üzerindeyken,sıcağı sıcağına fransanın ayıbına
dair bi çift laf etmenin.e oldu mu şimdi,ne demişlerdi pen deki arkadaşların daha dün ?
o.pamuk is not only a great writer but also a great champion for freedom of expression.
evet,o.pamuk değil miydi ifade özgürlüğünün kısıtlanmasından müşteki olan?
tutarlılık,dürüstlük ve içtenlik aydın olmanın olmazsa olmazları,sende bunlar yok orhan
pamuk,zaten öyle bir derdin de yok.oscarınla,pardon nobelinle mutluluklar sana.
