1980 yılından bir şerif gören filmi, bir orhan gencebay başrolü.. eray özbalın (başka kim olabilir ki) kandırıp 'kirlettiği' orhan baba'nın kızkardeşi, ilaçlarla kendini intihar eder. bunun üzerine, orhan baba gider şöhret olur, tam o zengin piçinin oturduğu villanın karşısındaki villayı satın alır ve onun kızkardeşini baştan çıkarmaya koyulur, ki o kızkardeş müjde arın ta kendileri oluyorlar.
bu sefer orhan baba onun kızkardeşini kirletir, ki kendileri müjde ar oluyorlar, ondan sonra getirir onu erkek kardeşinin ve babasının önüne atar. ama heyhat, bu durum ne babasının ne de kardeşinin umurundadır, hatta kardeşi 'şimdi ödeştik' diye(nasıl yani) elini uzatır. yıkılan yalnızca müjde'nin gururu ve kadınlığı olmuştur.
kalp atışını kontrol ederek müjde'nin hamile olduğunu anlayan doktordan sonra, orhan baba hatasını anlar ve müjde'yi arar. o sırada orhan baba'nın kankisi keçi de(filmde böyle geçiyor, ayrıca yakın arkadaş niye keçi diye adlandırılır, orasını çözemedim) müjde yengesine bayağı bir kesiktir. bir de şu ana kadar bahsetmediğim, sümer tilmaçın oynadığı, eray özbal'ın pis işlerdeki ortağı ve müjde ablanın bir başka kesiği olan karakter var. bu karakter tam orhan'la müjde birbirlerine sarıldıkları bir anda onları vurmaz ve insafa gelir. ancak insafa gelmeyen biri vardır:keçi.
acımadan silahı çıkarır ve orhan baba'ya iki delik açar. oysa saniyeler önce orhan baba onu 'lan keçi,düğünümde nikah şahidim olur musun' diyerekten düğününe davet etmiştir. keçi onu vurduktan sonra koşarak gelir, 'abi sen şöhret oldun, sen paraya sahipsin, sen kadınların en güzelini aldın, bana bir şey yok mu, ben seni bunun için vurdum' diyerek onu kıskandığını ifade eder ama ağlayarak.. olağanüstü bir Freud'yen çözümleme. orhan baba son bir sigara ister ve içerken de son nefesini verir.
hep niye arabesk filmlerde olur böyle absürdlük sınırlarını dahi aşan senaryolar, hiç anlamıyorum ya.. arabesk eğer bugün toplumda saygı görmüyorsa, bunun başat nedeni işte böyle eblek hikayelerdir.
