özellikle yaşıtların veya yaşına yakın kardeşlerin çok olduğu kalabalık bir ailede büyümüş şahsın zamanında sözcük hazinesinin en üst kısımlarında yer alırken şimdi ise üstüne büyümenin verdiği tecrübeler ve gerçek sorunlar eklendiğinden ücra köşelerde kaldığı farkedilerek su yüzüne çıkarılan kaşıktır. bu kaşık yeri gelir çatal, yeri gelir tabak ve de yeri gelir çokça kullanılan bir eşya oluverir. tek özelliği farklı ve tek olmasıdır. annenizin çeyizinden kalan çatal- bıçak takımı pikniklere gide gele akrabalarınkiyle karışmış ya da evin veletlerinin camdan en uzağa kaşık atma gibi aktivitelerinde yer ala ala soyu tükenme tehlikesiyle karşılaşmış ve yerine yenileri alınmıştır. ancak yine de onlar da tek tük halde diğer kaşıklarla beraber sofralarda yerlerini korumuşlar ve kullanılmaya devam edilmişlerdir. papatyalı kaşık, baklavalı kaşık ve gözlü kaşık (kurban bayramında gizli veletlerce dananın gözünün didiklendiği kaşık)... işte bu kaşıklar öyle değerlidir ki uğruna ne dövüşler yapılır, ne mücadeler verilir ve ne çimdikler atılır kardeş kişiye. bu kaşığı diğerlerinden önce kapabilmek için oyunun en heyecanlı yerinde kalkmalar ve sofrada yer almalar mı dersin ya da durumu çakan diğer kardeşlerden önce kaşığı elde etmek için mutfağa koşup gözlerinin içine baka baka bol tükürükle kaşığı yalamalar mı dersin ne dersin bilmem ki... adeta, sahip olunca kazanılmış bir galibiyetin temsilcisi olan bu kaşık velet kişinin rüyalarını süsler. öyle böyle değil son derecede önemlidir. hatta çocuk psikolojisi kitaplarında yer almaları bile gerekir. gel gelelim kimi zaman kaşık mücadelesi adına ateşli kavgaların da olduğu görülebilir. bu durumda ise evin babası olaya ve kaşığa anında el koyarak bir nevi taraflar arası beraberliği sağlanmış olur ve yemeğe yeni kaşıklarla ve sinirden kızarmış tombiş suratlı veletlerle kaldığı yerden devam edilir. *
