dönüyor aman dünya bir elinde cımbız bi elinde ayna bir elinde mause bir elinde klavye eriyip yanan mumlar gibi tükenen zamanın ucunda oyalanan bir teraziden bize kalan bu öylesine güçlü bir insan bu delicesine dalgalanan sularda uzayıp giden hırçın bir katamaran...
dünyaya 9999999999999999... kere gelse yine kendi bildiğini okur, yine kendi yüzüyle yaşamak ister.asla yolun yarısından dönmez, sonuna kadar gidecek sürülere amazonluk edecektir.estetikte sınır tanımaz, meryem ana kadar saf sindirella kadar güzeldir kendince, bazen okadar abartır ki 100 cm uzağındaki insan yüzüne bakamaz, yüzünden bir ışık hüzmesi vurur nerdeyse korneanız iptal olur *.ortaçağ şövalyeleri kadar bohemdir, makyaj çantasını sırtına vurup uçsuz bucaksız diyarlara gidebilir gözünü kırpmadan...
sözlük diye bir şey var, içinde binlerce kişi bazen sevindiren artısı bazen de üzen eksisi.hep selam vermeden önünden geçip de sonradan ''lan acaba selam verse miydik'' dediğim ayakkabıcı amca aşinalığı biraz da halk otobüsü şöförü yabancılığı hissettirmiş birisi sözlükte.nikinin anlamını sorduğumda verdiği cevapla ''tamam abi uzak duralım'' * içsesiyle sendelememe neden olmuş:'' bir insan kendisiyle bu kadar mı barışık olur enişte.'' izlenimiyle aklımda sembolize olmuş, benden geçer not almıştır *.
eğer ceplerimle barışık olursam zirvesine katılacağım, sabaha kadar vaktim olduğunu söyledi.aksi bir durumda zirve butonuna bakıp iç geçiririm, ağzımın suyunu akıtırım sol frame bölümüne.*
