uzun zamandır elime almadığım kitabımı bu kez bitirmek için alıyorum tozlanmış raftan. nerede kalmıştım acaba diye düşünürken kitabın içinden bir şeyin düştüğünü görüyorum. yere eğiliyorum almak için ama gözlerim kararıyor önce ve başım dönmeye başlıyor sonrasında. bir an da bir daha hatırlamamak için yeminler ettiğim, kendimle savaşlar verdiğim yaşanmışlıklar geliyor gözümün önüne, engel olamıyorum. anlıyorum giden sevgiliden kalan son parça olduğunu, zamansız ortaya çıkan kırmızı tokanın. o an da küçük canavarın dişleri parçalıyor içimde ne kadar acıyan yer varsa. oturup kalıyorum hemen oracığa, kalkacak güç bulamıyorum kendimde...
