çok özür dileyerek şahsımı ve kendi şahsımda, birtakım nevi şahsına münhasır şahısları bu genellemenin dışında tutmayı, cümle betimlemelerden ve imgelemlerinin izdüşümlerinden uzakta tutmayı yeğlerim.
darwin'in afiyet teorisinden yola çıkacak olursak, bu ve buna benzer genellemelerin, uzay boşluğunda bitimsiz bir çığlık olmaktan öteye gidemediğini rahatlıkla görebiliriz.
öyle ki, entelektüel akım 17. yüzyılın başında, torinolu bir ressamın, hüznü anlattığı o meşhur 'tiriyalelli' tablosunda başlayıp, adeta everest'ten kopan bir çığ gibi büyüyüp cümle cihana yayılmış ve belirli bir saygınlığı hak eder olmuştur.
buna rağmen halen bu entryi okuyup bir şeyler anlamaya çalışan güzel insanlar misali, hayatın anlamını çözme ve nir vanasını sola çevirip, çakrasını olabildiğince açma sevdalısı insanlar da hep olmuştur.
son tahlilde, kendi imgeleminde otlayan yalnız öküz der ki; möö möö...
