bir türk vatandaşı olarak yaşadığım en kötü gündü teröristlerin habur'dan girdiği gün. o kadar şehit olan askere mi üzülürsün, onların anne babası için mi üzülürsün, gazilere mi üzülürsün, o sırada görev yapan askere mi üzülürsün, bir türk vatandaşı olarak yaşadığın utanca mı üzülürsün?
yoksa ayrı ayrı hepsine mi kahrolursun?
türkiye allah'a şükür herşeyi atlatmıştır şu ana kadar. insanlar yaşanan çoğu şeyi 5 yıl sonra çoktan unutmuş olurlar türkiye'de.
peki ya bunu nasıl unutacaksın?
unutamayacaksın, unutamayacağız. 15 yıl sonra izlediğimiz zaman bile ilk günkü gibi içimiz burkulacak.
yapılan herşeye eyvallah, herşeyde haklılık vardır elbet. ama bu olmaz. bunu türk insanına yaşatamazsın.
kimse barış, açılım, cart curt demesin. oradan gelen terörist, ben abdullah öcalan'ın çağrısına geldim diyorsa, terörist kıyafetiyle zafer turu atıyorsa, suçluyum, pişmanım bile demiyorsa, geçmiş olsun... söylenecek söz kalmamıştır.
türkiye cumhuriyeti tarhinin en utanç dolu olayını yaşamıştır. türk vatandaşının, şehit annesinin, gazilerin, mehmetçiğin gururu paramparça edilmiştir. şehit olanların kemikleri sızlatılmıştır. türkiye cumhurhiyeti bir daha asla kapanmayacak bir yara almıştır. tarih sayfalarına utanç günü olarak geçecektir o gün.
